روایت نقض حقوق بشر و حقوق انسانی در خاورمیانه موضوعی تازه نیست؛ این روند از زمان تأسیس رژیم اسرائیل در سال ۱۹۴۸ آغاز شده است. از کشتارهای صبرا و شتیلا در دهه ۱۹۸۰ تا فجایع امروز در غزه، اصول بنیادین حقوق بشر به‌صورت آشکار و بی‌محابا پایمال شده‌اند . به‌طور معمول هنگامی که عباراتی نظیر «پایان زمان‌ها» را می‌شنویم، در پیوند دادن آن‌ها با رخدادهای عینی تردید می‌کنیم؛ با این حال، تداوم کشتار مردم مظلوم و بی‌دفاع غزه حقیقتی سهمگین را آشکار می‌سازد: وجدان اخلاقی جهان معاصر، به‌ویژه در غرب دوگانه‌ساز، به‌گونه‌ای نگران‌کننده دچار بی‌حسی، بی‌تفاوتی یا نابینایی عامدانه شده است. در تهاجم دوازده‌روزه اخیر رژیم اسرائیل به ایران، بیش از پنج هزار غیرنظامی زخمی و بیش از یک هزار و یکصد نفر به شهادت رسیدند. در میان جان‌باختگان، شش پزشک و هجده تن از کادر درمان قرار داشتند. همچنین دو پزشک زن متخصص در حوزه زنان و زایمان و نوزادان، به همراه فرزند خردسالشان، در منزل خود هدف قرار گرفته و به شهادت رسیدند. هفت بیمارستان به‌طور مستقیم بمباران شدند. یک دانشجوی پزشکی در منزل جان باخت و دانشجوی دیگری در حمله پهپادی عضوی از بدن خود را از دست داد.
با وجود این نقض آشکار حقوق بین‌الملل بشردوستانه، جامعه جهانی در سکوتی سنگین فرو رفت و هیچ اقدام مؤثری از سوی سازمان‌های بین‌المللی، حتی سازمان جهانی بهداشت، صورت نگرفت. این برهه تاریک در عین حال به‌مثابه گواهی روشن بر استقامت و ازخودگذشتگی جامعه پزشکی ایران ثبت شد. در اقدامی بی‌سابقه، بسیاری از اعضای کادر درمان خانواده‌های خود را به بخش‌های خالی بیمارستان منتقل کردند تا بتوانند مراقبت‌های شبانه‌روزی و مستمر را به مجروحان جنگی ارائه دهند. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به همراه هزاران متخصص متعهد، با همبستگی و شجاعت مثال‌زدنی در این عرصه حضور یافتند. تلاش‌های آنان در طول آن دوازده روز، شایسته مستندسازی به‌عنوان الگویی در شأن و کرامت انسانی و خدمت‌رسانی در شرایط بحرانی است.
از جان‌سوزترین فقدان‌ها، شهادت دکتر محمدحسین عزیزی، متخصص برجسته گوش، حلق و بینی و معاون سردبیر آرشیو طب ایران بود. ایشان در حالی‌که در میدان تجریش تهران مشغول مکالمه تلفنی با یکی از دوستان بودند، بر اثر اصابت موشک رژیم اسرائیل به شهادت رسیدند. دکتر عزیزی، پژوهشگر شناخته‌شده در حوزه اخلاق و تاریخ پزشکی، شخصیتی فرهیخته، میهن‌دوست، متواضع و عمیقاً اخلاق‌مدار بود. اینجانب به‌عنوان دوست ایشان طی بیش از سی سال، شهادت می‌دهم که وجودشان سرشار از نیکی و فضیلت بود. روحشان قرین رحمت الهی باد. ایران در طول بیش از دو هزار و پانصد سال تاریخ خود بارها آماج تهاجم بیگانگان بوده است، با این همه، همواره استوار، سربلند و تسلیم‌ناپذیر باقی مانده است. تاریخ در برابر جهانی که اجازه داد چنین فجایعی در سکوت سپری شود، چه داوری خواهد کرد؟
دکتر آخوندزاده
دیدگاه ها